🔞 ep.29 luv is hurt

"สดนั้นแหละ ถึงน้ำถึงเนื้อกว่า : )"

พูดจบมือเรียวไม่รอดช้า เปิดผ้าห่มที่คลุมกายอยู่ออกก่อนที่จะถอดกางเกงสีเขียวมิ้นต์ออก เผยให้เห็นแก่นกายใหญ่ที่ชูชันอยู่ตรงหน้า

ปากบางไม่รอช้ารีบดูดเม้มมันเข้าไปข้างในพร้อมกับใช้ลิ้นร้อนหยอกล้อกับแก่นกายใหญ่ตั้งแต่ส่วนหัวลงมาจนถึงโคน

"..อ่าาห์..อื้ออ""

ร่างบางดูดเม้มอยากพอใจก่อนที่เงยหน้าขึ้นมามองร่างหนาที่นอนดูการกระทำอยู่

"กูกระแทกให้ไม่ไหวหรอกนะ กูไม่สบายอยู่"
"ใครบอกจะให้มึงกระแทกหล่ะ"

การกระทำของร่างบางก็เปลี่ยนไป เขาขึ้นคร่อมร่างหนาพร้อมกับจับแก่นกายให้เข้าไปยังช่องทางรัก แล้วสอดใส่เข้าไปจนสุดโคน

ร่างบางค่อยๆขยับสะโพกขึ้นลงอย่างช้าๆ มันไม่ค่อยสะดวกเท่าไหร่เลย ความอยากทางกามก็มาก เตียงของโรงพยาบาลก็แคบ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้ความหื่นกระหายนี้ลดลงเลย

แรงกระทำเร่งจังหวะของเอวให้เร็วขึ้นเพิ่มเเรงเสียดสีให้กับรูรักมากขึ้น ความหวาดเสียวจากการกระทำส่งเเล่นไปยังอีกคนที่ทำได้แต่นอนอยู่บนเตียง

ไม่นานเหมือนร่างบางจะเริ่มหมดแรงเพราะพื้นที่จำกัดบวกกับสถานที่ที่ไม่ควรจะมาทำ ทำให้ร่างหนาทนไม่ไหว กระชากสายน้ำเกลือออกของเหลวสีแดงเริ่มไหลซึมออกมาเรื่อยๆ ไม่มีความสนใจใดๆกับแผลบนมือนอกจากจับให้อีกคนพลิกไปอยู่ใต้ร่างแล้วออกแรงกระทำนั้นเอง

"อื้อ!..มะ..มึง..ละ..เลือด"
"อื้มม..เลีย..ให้หน่อยสิ.."

มือหนาถูกส่งไปที่ปากของร่างบางก่อนที่มือจะจับให้ถนัดก่อนลงลิ้นเลียโลหิตที่เข้มอย่างว่าง่าย พร้ออมกับช้อนสายตามองหน้าอีกคน เพิ่มความหมั่นเขี้ยวมากขึ้น แรงกระทำก็แรงขึ้นตามความน่ารักของคนใต้ร่าง

ปากที่เต็มไปด้วยคาวเลือดถูกประกบด้วยปากหนาที่ดูดดึงชิมรสคาวจากข้างในแลกเปลี่ยนลิ้นพันเกี่ยวเล่นอย่างโหยหา คาวปานจะขมขื่นถูกแทรกซึมด้วยรสหวานจากน้ำลายผ่านลิ้นทั้งสองที่แลกเปลี่ยนกัน

เอวสอบเน้นกระแทกเข้าที่ก้นกลมอย่างไม่ลดละแรง ความหวาดเสียวเกิดขึ้นเมื่อใกล้เข้าถึงฝั่งฝันเต็มที กดค้างไว้จนหลั่งไหลเข้าไปในตัวอีกคน ก่อนที่ร่างบางเองจะปลดปล่อยเหมือนกัน

เสียงหายใจทั้งคู่ประสานกันภายในห้องอย่างไม่มีใครยอมใคร ก่อนที่ร่างหนาจะนอนซ้อนหลังคาส่วนนั้นเอาไว้

"กิต..ถอดออกได้แล้ว"
"ไม่..เดี๋ยวมึงพิเรนมาขย่มกูอีก"
"ไม่มีแรงแล้วเว้ย จะนอน"

ร่างบางกับแก่นอีกคนถอดออก พร้อมกับพลิกตัวเอาหน้าซุกอกแกร่งไว้ โอบกอดร่างหนาด้วยความเหนื่อยล้า มือหนาโอบคนร่างเล็กเข้ากระชับพลางหอมกลุ่มผมนิ่มด้วยความเอ็นดูหลังจากที่พึ่งดูเอ็นไป ความง่วงเข้าครอบงำจนทั้งคู่เข้าสู่ห้วงนิทราไป